Uitdaging gezocht

Aan het begin van deze week deelde ik een poll in de Een Mooi Gebaar Groepspagina op Facebook. Ik wil al een tijd uitbreiden met het bedrijf, maar ik weet niet zo goed hoe. Ik ben een autodidact, iemand die graag zelf nieuwe dingen leert en ik heb voor mijn bedrijf dan ook alles zelf uitgedokterd en geregeld.

Bloggen

Het begon met bloggen, inmiddels al weer zo’n 12 jaar geleden. Gewoon schrijven en delen over wat me bezig hield, met af en toe een fotootje. Op laag tempo, want druk met studeren, een baan en later ook verhuizen en jonge kinderen. Ik leerde daardoor dingen over websites bouwen en onderhouden, over schrijven, over wat ik leuk vond om te delen en wat ik liever privé hield: het waren eerste goede stappen, nog zonder winstoogmerk of iets dergelijks.

Haakpatronen en stekenuitleg

Het eerste haakpatroon dat ik vertaalde was weer een nieuwe uitdaging: hoe vraag je toestemming, hoe maak je mooie foto’s en/of videos bij het patroon en hoe vertaal je het op zo’n manier dat de meeste mensen er mee uit de voeten kunnen.

Na een paar haakpatronen vertalen, baalde ik dat ik steeds de stekenuitleg opnieuw moest uitwerken, dus kwamen er pagina’s van Stekenuitleg. Ook werd een YouTube kanaal geboren, een Facebook pagina, een Facebookgroepspagina, een Pinterest-account…. Er viel in die periode heel veel uit te pluizen. Dat is trouwens ook iets wat nu nog steeds doorloopt, de algoritmes veranderen regelmatig en dan moet je ineens alles weer omgooien (van foto’s naar filmpjes bijvoorbeeld, of van vierkant naar langwerpig).

Workshops via Facebook

In coronatijd ging ik, tegen de eenzaamheid, workshops haken geven via Facebook. Dat was ontzettend leuk en ook weer leerzaam: hoe breng je dingen goed in beeld, hoe krijg je mensen zo ver dat ze meedoen, hoe houd je het in hete politieke tijden met veel confrontaties toch gezellig online.

Ook de inhoud van de workshops was leuk: ik deed wat voor, mensen deden mee, en daarna kwamen er dan allerlei fotootjes van projectjes binnen druppelen in de Facebook groep. Echt een stuk saamhorigheid online wat toen soms zo ver te zoeken was.

Een Mooi Gebaar Club

De workshops hadden echter ook een aantal nadelen: als iemand een foutje maakte kon ik niet helpen, als iemand achterliep kon ik niet gemakkelijk herhalen en ook linkshandigen konden niet goed meedoen. Daarnaast was de tijd in een workshop te kort om echt wat grotere of moeilijkere projecten aan te pakken. Daaruit werd uiteindelijk de Een Mooi Gebaar Club geboren: een plek waar je cursussen kunt volgen op je eigen tempo, ook voor links- en rechtshandigen, met duidelijk uitgeschreven haakpatronen (en met meer dan 400+ PDF haakpatronen erbij).

Die cursussen maken vind ik super leuk en blijf ik ook zeker doen. Ik vind het heerlijk om uit te vogelen hoe iets werkt en dat dan zo goed mogelijk proberen in beeld te brengen. De extra uitdagingen van blinde en dove Club abonnees maken dat ik hier ook nog elke keer weer te leren heb, hoe het nóg beter, leuker, kleurrijker, creatiever, uitgebreider, ontspannender kan!

Van één naar twee (naar drie)

Vier jaar geleden, toen ik zwanger was van onze jongste dochter, vroeg ik om hulp via Facebook en kwam daar lieve Ilse die veel van de taken met me ging delen. Daar zat ook weer uitdaging in: ik deed al járen alles “gewoon zo’n beetje op mijn eigen manier” en nu ineens moest ik gaan proberen uit te leggen wát ik deed, wáárom ik het deed en ook nog hóe ik het deed. Weer heel leerzaam en door de vele vragen van Ilse kwam er ook een behoorlijke professionaliseringsslag. Het werd duidelijker wat er moest gebeuren en wanneer en dat bracht rust. We werken veel met softwareprogramma Notion en daar ben ik echt nerdy enthousiast over: ik zou daar zou 20 uur webinar over kunnen volkletsen hihi.

Inmiddels werkt ook mijn oudste zus Sonja achter de schermen voor Een Mooi Gebaar. Je kent haar wellicht van de prachtige Interlocking dekens, waar ze zelf software voor geschreven heeft. Die handige computerkunstjes zet ze ook in voor andere Een Mooi Gebaar dingen: hartstikke fijn en handig.

En nu?

En nu…. Weet ik het even niet meer. Mijn werk is gaan bestaan uit heel heel heel veel computeren: website onderhouden en updaten, patronen vertalen, patronen controleren en bewerken die anderen maken, mailtjes beantwoorden, social media berichten inplannen en reageren: allemaal vierkante pixels die om heel veel aandacht vragen.

Waar het ooit mee begon was willen creëren, verbinden, delen. Willen schrijven om mijn gedachten te ordenen, om ideeën en standpunten uit te werken voor mezelf en voor anderen, om te inspireren.

Maar daar is niet zoveel meer van over. Ik laat me (teveel) leiden door “algoritmes” en “zo hoort ondernemen er uit te zien op je billen achter je bureau met je laptop veel te veel uren per week” en “doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg” en “als je zo gek doet, gaan mensen vast weg”.

Ik wil terug naar hoe het was. De vrijheid voelen om te doen waar ik zélf zin in heb, met input van de buitenwereld, in plaats van te doen wat ik gok dat de buitenwereld wil met misschien nog wat input van mezelf.

Ik denk niet dat daar perse alleen maar nóg meer haakpatronen voor nodig zijn. Of zelfs alleen nóg meer haakcursussen. Want die duizend huidige haakpatronen maken, poeh, als dat ooit iemand zou lukken in één leven, neem ik m’n petje voor diegene af!

Dobber dobber

Ik voel me een beetje dobberend. Het kabbelt wat, zoals het gaat, maar de sparkle die ik altijd zo zoek, dat zelflerende, dat is een beetje opperdepop op het moment. Ik zie, vanuit mijn bootje, wel allerlei leuke eilandjes om heen te varen, maar ik weet niet echt welke het leukste/beste is, dus ik dobber nog even verder.

Jullie voelen/merken mijn gedobber ook!! Leuker als ik m’n enthousiaste optimistische zelf ben 😀

Facebook polletje

Dus ik vroeg deze week aan jullie: wat zou er bij Een Mooi Gebaar bijkunnen, zodat ik me weer uitgedaagd voel, maar jullie nog wel zin hebben om het te lezen 😉 Verreweg de meeste mensen, die stemden, kozen voor breipatronen en breisteken! Nu kan ik nog helemaal niet breien, dus dat gaat wellicht eventjes duren, maar het is wel een plan waar ik zin in heb!

Ik vond het overigens super lief van Evelien dat ze een mogelijkheid toevoegde: het is goed zoals het is. Want dat is natuurlijk al super fijn om te weten, dat het zo óók goed is. Dat haalt de druk af van dat het anders zou móeten.

Maar ik wíl het wel anders. Het autodidactje in mij verveelt zich, de kleurtjes staan wat dof op het moment, en dat kan natuurlijk lekker helemaal anders.

Mocht je trouwens niet gestemd hebben en dat nog wél willen doen, dit is de link naar de Facebook Groepspagina, de poll staat bovenaan. En: mocht je nog een leuk idee hebben, zeer welkom 😀 Ik laat me graag door jullie inspireren, zoals altijd.

Dankbaar

Nog even een laatste afsluiter: ik voel extreem veel dankbaarheid voor de bofkont die ik ben dat ik in de luxe positie zit dat ik überhaupt wat te kiezen héb. Dat ik het zelf mág vormgeven. Dat ik een veilig bootje met lieve mensjes erin heb waarmee ik kan dobberen zonder om te slaan.

En dat komt door jullie. Door de trouwe Club abonnees, door mensen die af en toe een patroon kopen of donatie doen, door mensen die via mijn links iets bij Bol.com of Caro’s Atelier, of de Wolkast of de Breiwebshop bestellen. Of die gewoon hele gezellige berichtjes sturen en delen, die me een glimlach bezorgen en zin om door te gaan met wat er “moet” gebeuren.

---

Leuke cursussen om te volgen: